----सोनाम सज्जन किराती

नृशंस छन जो लासहरु
मरेका हैनन 
जीवित छन
तिनीहरु माथि पो 
प्रश्न गर्न थाल्नुपर्छ ।

ओ जिब्रो ! तिमी कहाँ छौ ?
छानबिन हुने यो मौसममा
ओ आँखाहरु !
तिमी कुन चै भ्रष्टको नालीबेलीले छोपिएका छौ ?
ओ कानहरु !
तिमी सुनेर पनि नसुनेको जस्तैः गरेर
फाल्तु तर्कहरुमा किन रुमल्लिदै छौ ?
ओ नाक ! तिमी नाङ्गो भएका मैसापहरुको फिला सुँगेर
किन सुगाले जस्तैः 
उसका घमण्ड रटिरहेछौ ?
ओ छाला ! यी सप्पै समस्या छोपेर
कतिन्जेल बाँच्छौ ?

मलाई त हतार छ,
लुटाहाहरुको कहानीमा 
नयाँ नयाँ फिलिमहरु देख्न
नयाँ नयाँ तथ्यहरु सुनाउन 
र गोबरमा फूलेको बुकी फूलको अत्तर 
सुँगी रहन मन छ ।
र, साँच्चै पाईताला देखि उदारेर
उसका हरेक ब्रम्हलुटका चिहान धनको
खन्न मन छ ।

बिग्रेर सक्कली भुटानी हुनेहरु
जाबो पचास लाख बिर्सन्छन  
र नागरिकता त्यागेको ईतिहास चै 
झन लेखिनै पर्छ ।
यी आँखाहरु 
त्यस्ता लाशहरुको शरीर भित्र उम्रिएको 
नक्कली देशभक्तमा दौडिनुपर्छ ।
र, पातपातबाट जरासम्म राष्ट्रियता भरिएर
प्राकृतिक मानव उभिनुपर्छ
हो, त्यस्तो शरीर चाहिएको छ
बलजफ्ती गरेर होईन ।